Extensive Movie

W pracy eksponowanej na pierwszej wystawie z cyklu Bardo – Reflections zaprezentowałem FILM EKSTENSYWNY. Interesuje mnie zjawisko postrzegania rzeczywistości przez pryzmat środków na nią oddziałujących. Budowa struktury montażowej oparta została na publikacji dr. Alberta Hoffmana LSD – mein Sorgenkind. Die Entdeckung einer „Wunderdroge. Film był wstępem do mojego projektu badawczego „Doświadczenie psychodeliczne a język filmu“.

“Istnieją takie przeżycia, o których większość z nas woli milczeć, gdyż nie odnoszą się do codziennej rzeczywistości i nie poddają racjonalnym wyjaśnieniom. Nie wywołują ich jakieś szczególne zdarzenia zewnętrzne, są one raczej związane z naszym życiem wewnętrznym… I nagle, w sposób niezwykły, zachwycający lub alarmujący, znane nam otoczenie ulega transformacji, ujawnia się nam w nowym świetle, nabiera wyjątkowego znaczenia.”

LSD – mein Sorgnkind. Die Entdeckung einer „Wunderdroge”Dr. Albert Hoffman / Klett-Cotta @ 1979
J.G. Cotta’sche Buchhandlung Nachfolger Gmb / Stuttgart, s. 3

Interesuje mnie również przedstawiona przez Alicję Helman koncepcja Ekranu snu – porównywanie filmu (przeżycia filmowego) ze snem (doświadczeniem snu). Teoria świadczy o ciągłej aktualności refleksji psychoanalitycznej. Psychoanaliza zakłada oczywisty związek pomiędzy snem i osobowością jednostki (Freud&CO) oraz snem i zbiorową nieświadomością (Jung&CO). Istotnym wydarzeniem było wydanie książki Wernera Eberweina (Deine Rechte in der Psychiatrie /// Psychiatrie-Beschwerdezentrum, Berlin 1982), w której autor nie rezygnuje z psychoanalizy mimo krytycznego do niej stosunku, łączy tę refleksję z neurofizjologią, lingwistyką, psychologią. Eberwein zastanawia się jak doświadczenia snu wpływają na nasz stosunek do filmu i takie zależności są dla mnie wyjściowymi pytaniami o rodzaj i sposób konstruowania narracji.